ارزیابی اثر مدیریت گیاهان پوششی چاودار (Secale cereal L.) و شبدر برسیم (Trifolium alexandrinum L.) بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) در شرایط حضور و عدم حضور علف های هرز

Abstract

این پژوهش در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها گیاه پوششی در سه سطح شبدر برسیم ، چاودار و مخلوط شبدر برسیم+ چاودار، در دو تراکم توصیه شده کشت زراعی این دو گونه (برای شبدر برسیم و چاودار به ترتیب 25 و 190 کیلوگرم در هکتار) و افزایشی (5/1 برابر توصیه شده) و سه نوع مدیریت مالچ شامل علف‌کش+ مالچ ، برداشت+ مالچ و برداشت بود. طیف علف‌های‌هرز در این آزمایش عمدتاً شامل یکساله های تابستانه بویژه سلمه تره (Chenopodium album)، سوروف (Echinochloa crus-galli) و تاج خروس خوابیده (Amaranthus blitoides) بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب در تیمارهای شاهد علف‌کش(40/2275 و 2/6089 کیلوگرم بر هکتار) و شاهد وجین دستی(60/2179 و 5/5737 کیلوگرم بر هکتار) به دست آمد. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد که اختلاف معنی داری در عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقی تیمارها نیز وجود دارد، به طوری که بیشترین مقدار آن ها در مدیریت مالچ+علف-کش(51/1965 و 7/4726، کیلوگرم بر هکتار) تراکم افزایشی(58/1332 و 7/3296 کیلوگرم بر هکتار) و کشت مخلوط شبدر+ چاودار(83/1437 و 3743 کیلوگرم بر هکتار ) مشاهده شد. لذا استفاده از تراکم افزایشی گیاه پوششی، کشت مخلوط گیاهان پوششی شبدر برسیم+ چاودار و همچنین مدیریت علف کش+ مالچ به عنوان بهترین گزینه از جهت کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز و نیز افزایش عملکرد و اجزای عملکرد جهت مدیریت تلفیقی علف های هرز لوبیا می باشد.