بررسی اثر تفاله ساقه نیشکر باگاس در طرح اختلاط بتن‌های سازه‌ای در محیط‌های سولفاتی و کلرایدی

Abstract

در جهان مجتمع‌های تولید نیشکر سالانه حدود یک میلیون و 200 هزار تن باگاس مازاد تولید می‌کنند که به علت نبود صنایع تبدیلی سوزانده می‌شوند. در دنیای پیشرفته امروزی و با توجه به پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه‌های مختلف علمی، صنعت بتن نیز دچار تحول گردیده است. بتن حاوی پوزولان با توجه به ویژگی های خاصی که دارد دارای کاربردهای مختلف می‌باشد، که برحسب وزن مخصوص و مقاومت فشاری آن تفکیک می‌گردد. با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بررسی اثر تاثیر تفاله ساقه نیشکر باگاس در طرح اختلاط بتن‌های سازه‌ای در محیط‌های سولفاتی و کلرایدی پرداخته می‌شود، برای این منظور از یازده نمونه آزمایشگاهی استفاده می‌شود که درصد پوزولان آن از 0 تا 55 درصد به عنوان پارامتر متغیر مورد مطالعه قرار می‌گیرد، در انتها با انجام آزمایش‌های آزمایشگاهی نتیجه شد که افزودن پوزولان باگاس در بتن سبب افزایش مقاومت مکانیکی بتن در محیط‌های کلرایدی و سولفاتی می‌شود و همچنین درصد بهینه پوزولان باگاس که سبب بیشترین مقاوت فشاری در بتن‌های حاوی این پوزولان می‌شود، 25% وزنی سیمان است.