نشانهشناسی عناصر عرفانی- اسطورهای در منطقالطیر
(ندگان)پدیدآور
روحانی فرد, معصومهعالی کردکلایی, حمیدنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
نشانهشناسی به بررسی نشانههایی میپردازد که در زبان و همچنین آثار ادبی به کار گرفته شدهاند. مادۀ اصلی ادبیات، زبان است و زبان ساختاری یکپارچه از نشانههاست. شاعر یا نویسنده به حکم اینکه از زبان برای بیان اندیشه خود کمک میگیرد، با نشانههای زبانی سر و کار دارد. مقالۀ حاضر با شیوۀ تحلیلی- توصیفی سعی دارد نشانهشناسی عناصر عرفانی و اسطورهای را در منظومۀ عرفانی منطقالطیر بررسی کند. بررسی حاضر به این نتیجه دست یافته است که عطار در منظومۀ خود، از پرندگان به عنوان نشانهها و عناصری عرفانی و اسطورهای برای بیان مفاهیم سلوک عرفان استفاده کردهاست. مهمترین این نشانهها سیمرغ است که به عنوان پرندهای اساطیری، در منظومۀ منطقالطیر به عنوان عنصری نمادین و نشانهای اسطورهای در مفهوم حقیقت وجودی به کار رفته که هر سالک پس از طی مراحل سلوک عرفانی به آن دست مییابد. همچنین دیگر پرندگان نشانههایی برای طیف راهبران راه عرفان هستند که در متن مقالۀ حاضر به تفصیل دربارۀ آنها بحث شدهاست.
کلید واژگان
نشانهشناسیعرفان
سلوک
عطار نیشابوری
منطقالطیر
شماره نشریه
65تاریخ نشر
2020-09-221399-07-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجانسازمان پدید آورنده
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران. rohanifard4195@gmail.comاستادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.




