فعالیت ورزشی هوازی در برابر فلوکستین: تأثیر بر افسردگی و گیرنده‌های موسکارینی M2 قلبی در رت‌های ویستار

Abstract

قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض افسردگی قلب را دچار نارسایی می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت استقامتی هوازی و مصرف داروی فلوکستین بر افسردگی و گیرنده‌های موسکارینی M2 قلبی در رت‌های ویستار بود. در این پژوهش تجربی، 56 سر رت سه‌ماهة نژاد ویستار با میانگین وزن 15±220 گرم به 7 گروه تقسیم شدند. گروه تمرین 4هفته تمرین استقامتی با سرعت 20 متر در دقیقه که معادل 65 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود، به مدت 45 دقیقه در روز شش روز در هفته، روی نوار گردان انجام دادند. به گروه فلوکستین مقدار 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن فلوکستین خورانده شد. برای افسرده کردن رت‌ها از روش تزریق درون‌صفاقی لیپوپلی ساکارید استفاده شد. نتایج با استفاده از روشt مستقل و همبسته و تحلیل واریانس آنوا در سطح معنا‌داری 05/0P< استخراج شد. سطح افسردگی در گروه افسرده-فلوکستین تغییر معناداری نداشت (01/0P =)، سطح افسردگی در گروه تمرین-افسرده تفاوت معناداری داشت (05/0P<). بین میانگین تراکم گیرنده‌های موسکارینی M2 در گروه‌های تمرین و تمرین-فلوکستین با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت (08/0P =)، بین میانگین گروه‌های تمرین-افسرده، فلوکستین-افسرده، افسرده و تمرین-افسرده-فلوکستین تفاوت معناداری وجود داشت (01/0P =). افسردگی درمان‌نشده موجب بدتر شدن علائم افسردگی می‌شود. افسردگی موجب ایجاد تغییرات معنادار تراکم گیرنده‌های موسکارینی M2 در قلب رت‌ها می‌شود، تمرین و مصرف همزمان داروی فلوکستین مانع از تغییرات معنادار در میانگین تراکم گیرنده‌های موسکارینی M2 در قلب رت‌های افسرد می‌شود.