بررسی خصوصیات ژئومورفولوژی کارست زاگرس و مقایسه آن با مناطق آهکی ایران مرکزی

Abstract

این مطالعه در چند تاقدیس در محدوده زاگرس وایران مرکزی به منظور شناسایی عوامل اصلی موثر بر ویژگی های کارستی انجام شده است. مطالعات در تاقدیس کینو، به عنوان معرف زاگرس، بسیاری از سیماهای کارستی مانند پولیه، آبفروچاله، کارن، و غیره را نشان می دهد. به نظر می رسد فرورفتگی دریاچه شط تمی از نوع فرسایشی بوده و به عنوان یک پولیه هیدرولوژیکی در دوران مدرن عمل کند . چشم انداز کارست در ارتفاع بالا در تاقدیس کینو بسیار جهت دار است به طوری که مانند یک تپه بادی است که بنظر می رسد از زاویه ای معین پر شده است. در گذشته بسیاری از کنترل کننده های پرمافراست(لایه منجمد دائمی )ممکن است در اینجا وجود داشته زیرا شباهت هایی با برخی از مناظر در شمال کانادا در آنها وجود دارد. بنابراین ممکن است که پرمافراست (و یا حتی برخی کلاهک یخی ساخت شده) در طول دوره سرد کواترنر وجود داشته است. مطالعات ژئومورفولوژی تفاوت های آشکاری را بین سیماهای کارستی در کوههای شتری، ایران مرکزی و زاگرس نشان می دهد .دراینجا هیچگونه ویژگی های پیشرفته کارست مورفولوژیکی مانند پولیه ها و فروچاله ها وجود نداشته و دیگر سیماهای معمولی ( کارن های شیاری، رانل کارن، و غیره) توسط سیماهای لانه زنبوری، کارن میکرواسپیتزو سیماهای مشابه جایگزین شده است. خلوص سنگ آهک در کوههای شتری مشابه زاگرس است و بهمین جهت دلیل اصلی برای تفاوت های مورفولوژیکی را می توان به نوع و مقدار بارش، میان لایه های سنگی غیر کربناته و ضخامت طبقات کربناته نسبت داد<span style="font-family: Times New Roman;">.</span>