طراحی‌ و شبیه سازی یک نانوحسگر زیستی جدید مبتنی بر تشدید پلاسمون سطحی برای تشخیص پیوند DNA

Abstract

در این مقاله یک حسگر پلاسمونیجدید برای کاربردهای پزشکی نظیر تشخیص پیوند بین تک رشته­های DNA پیشنهاد و به کمک روش ماتریس انتقال و تفاضل محدود در حوزه زمان (FDTD) شبیه­سازی و تحلیل شده است. این حسگر جذب مولکول­های DNA موجود در محلول حسگری (PBS) را از طریق تغییرات حاصل شده در نور انعکاسی ساختار تشخیص می­دهد. چراکه ضریب شکست محیط سنجش با جذب غلظت­های مختلف مولکول­ها تغییر می­کند. ساختار پیشنهادی متشکل از فلز (طلا/نقره)-اکسید قلع ایندیوم<em>(</em>ITO<em>) </em>–گرافن و محیط سنجش است. مشاهده شد کهلایه اکسید فلزی ITO نقش مهمی در پارامترهای حسگر خواهد داشت. با بهینه­سازی ضخامت­ فلزات (طلا و نقره)، اکسید فلزی و گرافن، حساسیت بیشینه deg/RIU 75برای ساختار طلا-گرافن-آنالایت و بیشینه حد تشخیص 33/58 برای ساختار نقره-ITO-آنالایت بدست آمد. در مقایسه با ساختارهای قبلی انجام شده، ساختارهای پیشنهادی در این مقاله به نسبت کارایی بهتری دارند. بنابراین، زیست حسگر بهینه پیشنهادیقادر است پنجره جدیدی برای تشخیص مولکول­های زیستی باز کند.