پرداخت جبرانی به صیادان جهت حفاظت از تنوع زیستی در مجموعه تالاب‌های فریدونکنار

Abstract

دلیل اصلی نقصان و تغییر کاربری گسترده منابع تالاب، اغلب در عدم محاسبه مناسب ارزش‏های محیط‌زیستی غیربازاری ‏‏تالاب‏ها در تصمیمات توسعه‏ای است‏. با توجه به سطح شکار بالا در تالاب فریدونکنار، حفاظت از تنوع ژنتیکی اکوسیستم به‌خصوص پرندگان مهاجر بدون مشارکت و همکاری جامعه محلی امکان‌پذیر نیست، لذا در این مطالعه برای جبران درآمد کاهش یافته و جلب مشارکت بهره‏برداران محلی از ابزار استفاده می­کنیم. بدین منظور، از آزمون انتخاب برای برآورد ارزش اکوسیستم تالاب فریدونکنار استفاده شد و برای برآورد درآمد کاهش یافته بهره­برداران مدل لاجیت شرطی بکار رفت. سپس این درآمد محاسبه شده به‌عنوان مشوقی برای جلب مشارکت شکارچیان و مالکان زمین مورداستفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد مدل لاجیت نشان داد که مجموع دریافتی هر شکارچی در منطقه برای سرخرود، ازباران و فریدونکنار به ترتیب حدود ۸۶/۲۳، ۴۷/۲۵ و ۴۲/۳۵ میلیون ریال است. علامت ضریب متغیرهای وسعت پناهگاه و هزینه پرداختی برای هر سه منطقه در سطح یک درصد معنی‏دار و مثبت است‏؛ یعنی بهبود این ویژگی­ها تأثیر مثبت و معنی‏داری بر تمایل به دریافت یا مطلوبیت نهایی شکارچیان دارد‏. به عبارتی با بهبود وضعیت یا افزایش وسعت پناهگاه و به‌تبع، کاهش سطح شکار، تمایل به دریافت شکارچیان برای عدم‌شکار افزایش می‏یابد‏؛ اما با کوتاه‎تر شدن دوره شکار، مطلوبیت نهایی شکارچیان کم می‌شود، یعنی تأثیر منفی بر تمایل به دریافت افراد برای عدم شکار در منطقه فریدونکنار دارد‏.