بررسی رابطه دینامیک میان سیاست‌‌های پولی و مالی در ایران

Abstract

وجود هماهنگی بین سیاست‌‌های پولی و مالی در اقتصاد کشور‌‌ها از الزامات دستیابی به اهداف اقتصادی از جمله ثبات قیمت‌‌ها و رشد اقتصادی است. پرسش اساسی در این زمینه این است که واکنش سیاستگذاران پولی و مالی در ایران نسبت به سیاست‌‌های یکدیگر چگونه است؟ در این مطالعه تلاش شده است با استفاده از داده‌‌های سری زمانی 1392-1357 و روش اقتصادسنجی خودهمبسته با وقفه توزیعی (ARDL)، رابطه پویای میان سیاست‌‌های پولی و مالی در بلندمدت بررسی شود. در مدل‌های مورد استفاده و براساس مبانی نظری و مطالعات تجربی، متغیر‌های نسبت کسری بودجه به تولید ناخالص داخلی (RPB) و نسبت حجم نقدینگی به تولید ناخالص داخلی (RM) به‌عنوان متغیر‌هایی که به ترتیب معیار واکنش سیاست‌‌های مالی از طرف دولت در مقابل سیاست‌‌های پولی از سوی بانک مرکزی و بالعکس است به‌کار گرفته شده‌اند. نتایج حاصل از برآورد توابع نشان می‌دهد که واکنش سیاستگذاران پولی بانک مرکزی در مقابل افزایش RPB، در جهت افزایش RM و واکنش سیاستگذاران مالی در مقابل افزایش RM توسط بانک مرکزی، در جهت کاهش RPB شکل می‌گیرد. واکنش سیاستگذاران پولی به‌صورت افزایش نقدینگی در مقابل افزایش کسری بودجه که می‌تواند موجب تورم و بی‌ثباتی بیشتر شود حاکی از تسلط سیاست‌‌های مالی در اقتصاد ایران است. همچنین مقایسه ضرایب متغیر‌‌های حجم نقدینگی در تابع واکنش سیاستگذاران مالی و کسری بودجه در تابع واکنش سیاستگذاران پولی بیانگر واکنش شدیدتر سیاست‌گذاران پولی در مقابل سیاست‌‌های مالی نسبت به واکنش سیاستگذاران مالی در مقابل سیاست‌‌های پولی می‌باشد.