تعیین الگوی نمونه برداری مکانی با استفاده از روش های مختلف (مطالعه ی موردی: شهرستان تفت)

Abstract

طراحی الگوی نمونه­برداری مکانی از مراحل اصلی نقشه­برداری رقومی خاک به شمار می­رود. در این تحقیق از تکنیک­های مربع لاتین، تصادفی، شبکه منظم، فازی­کی­مینز، چاردرخت مرکزی و چاردرخت تصادفی جهت تعیین 151 نقطه­ی نمونه­برداری در منطقه­ای به وسعت 3500 هکتار در شهرستان تفت استفاده گردید. نتایج آماری داده­های محیطی از قبیل شاخص خیسی، شیب، جهت شیب، انحنای شیب، ارتفاع و شاخص گیاهی نرمال شده در نقاط نمونه­برداری شده توسط تکنیک­ها با جامعه اصلی مقایسه گردید. نتایج نشان داد که پارامترهای آماری میانگین و واریانس نمونه­ها نسبت به جامعه در روش چاردرخت مرکزی بیشترین شباهت را دارند؛ به طوری‌که اختلاف میانگین شاخص خیسی در تکنیک­های مربع لاتین، تصادفی، فازی­کی­مینز، شبکه منظم، چاردرخت مرکزی و چاردرخت تصادفی با جامعه به ترتیب 8/0 درصد، 2/2 درصد، 7/1 درصد، 4/1 درصد، 15/0 درصد، 6/5 درصد و 09/1 درصد می­باشد. در حقیقت الگوی نمونه­برداری چاردرخت مرکزی طوری محل نقاط را از جامعه انتخاب کرده است که توزیع نمونه­گیری در هیستوگرام یکنواخت باشد. در حالی که در روش­های دیگر شاهد نمونه­برداری بیشتر یا کمتر در بعضی از قسمت­های هیستوگرام­ها و یا به نوعی اریب هستیم. درک و تلقی عمومی از نمونه­برداری خوب آن است که می­باید پراکنش جغرافیایی خوبی از نقاط نمونه­برداری وجود داشته باشد. در حالی­که نتایج نشان داد که همیشه نمونه­برداری با توزیع جغرافیایی مناسب، تمام ویژگی­های منطقه را مشخص نمی­کند.