تاثیر بقایای گلاب گیری بر مقاومت مکانیکی و نگهداشت آب در خاک و بر رشد گیاه جو

Abstract

بقایای گلاب­گیری که مواد جانبی کارخانه­های گلاب­گیری، روغن­کشی و اسانس­گیری از گل می­باشند، اغلب استفاده خاص صنعتی نداشته و به عنوان پسماند گیاهی به خاک افزوده می شوند. در این پژوهش که در تابستان 1389 انجام شد، اثر افزودن بقایای گلاب­گیری گل محمدی همان سال در نسبت­ها و اندازه­های مختلف به خاک بر روی مقاومت مکانیکی خاک، روند کاهش رطوبت، قابلیت نگهداری آب، روند رشد ساقه و ریشه گیاه جو مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش­ها در یک طرح فاکتوریل 3×3 با سه تکرار انجام شدند. در این طرح درصد وزنی بقایای خشک در سه سطح 4%، 8% و 12% و اندازة ذرات بقایا در سه سطح با مش­های 6، 16 و 20 استفاده گردید. نتایج نشان داد که با افزایش درصد وزنی بقایا، رطوبت بیش­تری در خاک حفظ شده و روند کاهش رطوبت از روز دوم به بعد به صورت خطی است. اندازه ذرات در مش­های آزمایش شده تاثیر چندانی بر مقدار حفظ رطوبت نداشت. مقاومت مکانیکی خاک در ده روز اول در تمام تیمارهای تقریباً ثابت بود؛ ولی بعد از آن با افزایش درصد بقایا و اندازه ذارت مقاومت کاهش یافت. طول ساقه­ها و ریشه­ها با تغییر درصد بقایا و اندازه ذرات روند مشخصی را نشان ندادند؛ اما رشد ریشه بیشتر تحت تاثیر اندازه ذرات قرار گرفت. در این پژوهش روند تغییرات رطوبت خاک به صورت تابعی خطی از زمان، درصد وزنی بقایا و اندازه ذرات مدل­سازی گردید. مدل به­دست آمده انطباق بسیار بالایی با داده­های آزمایشگاهی داشت (0/98=<em>R</em>²).