شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی میکروارگانیسم های شایع دستگاه ادراری در کودکان بستری با تشخیص پیلونفریت حاد

Abstract

<strong>مقدمه:</strong>پیلونفریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های کودکان می‌باشد. درمان به ‌موقع با آنتی‌بیوتیک مناسب نقش مهمی در بهبود بیماری و جلوگیری از پیشرفت و عوارض دراز مدت آن دارد. درمان تجربی پیلونفریت نیازمند شناسایی شایع‌ترین میکروارگانیسم‌های ایجادکننده‌ و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن‌ها می‌باشد. با توجه به افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های موجود و تغییر الگوی مقاومت آن‌ها با گذشت زمان و در مکان‌های مختلف، این مطالعه با هدف بررسی شیوع مقاومت آنتی‌بیوتیکی میکرو‌ارگانیسم‌های شایع دستگاه‌ ادراری در کودکان بستری با تشخیص پیلونفریت حاد در شهر کرمان از فروردین ماه سال 1393 تا پایان اسفند ماه سال 1394 انجام شده است.<br /> <strong>شیوه مطالعه:</strong> در این مطالعه توصیفی-مقطعی 181 کودک بستری با تشخیص پیلونفریت حاد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه‌گیری در کودکان بدون اختیار به ‌وسیله‌ کاتتر ادراری و در کودکان دارای اختیار به روش نمونه وسط ادرار انجام شد. آنتی‌بیوگرام کشت‌های مثبت به روش دیسک دیفیوژن برای تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی میکروارگانیسم‌ها انجام گردید.<br /> <strong>یافته</strong><strong>‌</strong><strong>ها:</strong> در این مطالعه شایع‌ترین ارگانیسم، اشریشیاکلی با فراوانی 72.6% بوده است. این میکروارگانیسم بیش‌ترین مقاومت را در برابر آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی کوتریموکسازول (46.6%) و سفالکسین (46.6%) و کم‌ترین مقاومت را در برابر آنتی‌بیوتیک خوراکی نیتروفورانتوئین (2.2%) و آنتی‌بیوتیک‌های وریدی سفتریاکسون (3.4%) و آمیکاسین (3.7%) نشان داد.<br /> <strong>نتیجه</strong><strong>‌</strong><strong>گیری:</strong> با توجه به یافته‌های این مقاله پیشنهاد می‌شود در شهر کرمان در مواردی که لازم است، ادامه‌ درمان پیلونفریت به صورت سرپایی انجام شود و از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی کوتریموکسازول و سفالکسین به ‌دلیل مقاومت بالا استفاده نشود. با توجه به تمایل بیش‌تر به مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی سفتریاکسون و آمیکاسین به علت مقاومت کم‌تر آن‌ها، توصیه به‌ تغییر دوره‌ای استفاده از این دارو‌ها در درمان پیلونفریت حاد می‌شود تا از افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها جلوگیری ‌شود.