ارزیابی زیستگاه دارکوب سبز (Picus viridis) با روش درخت طبقه‌بندی در پارک ملی گلستان

Abstract

دارکوب سبز (Picus viridis) یکی از مهم‌ترین گونه‌ها و یک گونه چتر در پارک ملی گلستان است. در این پژوهش مطلوبیت زیستگاه دارکوب سبز در دو فصل تولیدمثلی و غیرتولیدمثلی مورد بررسی قرارگرفت. مشخصه‌های زیستگاهی شامل تیپ پوشش جنگلی و ویژگی‌های ساختاری پوشش گیاهی و داده‌های حضور و عدم حضور پرنده در هر یک از 112 پلات نمونه‌برداری به شعاع 25 متر ثبت گردید. مدل درخت طبقه بندی برای تشخیص روابط بین حضور دارکوب سبز و متغیرهای زیستگاهی در دو فصل تولیدمثلی و غیرتولیدمثلی به کار رفت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان دادند که در طول دوره تولیدمثلی توانایی دسترسی به مکان‌هایی با تاج‌پوشش انبوه با درختان مرده مرتفع قلمرو تولیدمثلی را مشخص می‌کند. در فصل غیر تولیدمثلی، انتخاب مکان توسط دارکوب سبز براساس حضور درختان زنده با قطر برابرسینه بین 50-100 سانتی‌متر و درختان مرده و مرتفع بود. در مجموع، مکان‌هایی با تراکم تاج‌پوشش انبوه (تراکم تاج‌ پوشش> 62 %) تراکم بیشتری از این دارکوب را پشتیبانی می‌کند. در مکان‌های بازتر (تراکم تاج پوشش < 62 %)، تعداد درختان مرده افتاده با قطر برابر سینه بیش از 100 سانتی‌متر، دومین و مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده حضور دارکوب سبز بود. بر اساس نتایج، در پارک‌ملی گلستان، دارکوب سبز زیستگاه‌های جنگلی با پوشش گیاهی کهن‌سال همراه با درختان قطور و مرتفع که عمدتاً دربرگیرنده گونه بلوط است را ترجیح می‌دهد. از این‌رو، به دلیل وابستگی بالای دارکوب سبز به زیستگاه‌های جنگلی کهن و تخریب نیافته، برداشت درختان مرده افتاده، سرپا و نیز درختان زنده و بزرگ باید به حداقل ممکنه کاهش یابد.