تاثیر کم‌کاری و پرکاری تیروئیدی پس از محدودیت شدید خوراکی بر عملکرد تولیدی و شاخص آسیت در جوجه‌های گوشتی

Abstract

<strong>زمینه مطالعاتی:</strong> مطالعه عملکرد رشد و بازده تولید جوجه‌‌های گوشتی به دنبال کم‌کاری و پرکاری موقت تیروئیدی پس از محدودیت شدید خوراکی. <strong>هدف:</strong> این آزمایش به‌منظور بررسی اثرات­ پرکاری و کم‌کاری تیروئیدی متعاقب محدودیت شدید خوراکی بر رشد جبرانی، صفات تولیدی و پارامترهای خونی جوجه‌های گوشتی انجام شد. <strong>روش کار:</strong> تعداد 640 قطعه جوجه یکروزه گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی به 16 واحد آزمایشی شامل 4 تیمار و هر تیمار 4 تکرار اختصاص داده شدند. گروه‌های آزمایشی شامل 1) گروه شاهد، بدون اعمال محدودیت غذایی، 2) گروه محدودیت غذایی یک روز در میان از سن 8 تا 21 روزگی، 3) گروه مصرف کننده لووتیروکسین بعد از قطع محدودیت غذایی و 4) گروه مصرف کننده متی‌مازول بعد از قطع محدودیت غذایی بود. صفات عملکردی طی سه مرحله آغازین (1 تا 21 روزگی)، میانی (22 تا 35 روزگی) و پایانی (36 تا 49 روزگی) اندازه‌گیری شدند. در پایان دوره از هر تکرار سه قطعه پرنده پس از خونگیری، کشتار شدند. <strong>نتایج:</strong> بررسی آماری نشان داد که اعمال محدودیت غذایی در دوره آغازین به‌طور معنی­داری افزایش وزن روزانه را کاهش داد (05/0P<) اما در کل دوره تأثیر معنی‌داری بر این عملکرد نداشته است (05/0P>). در کل دوره آزمایش محدودیت غذایی به‌طور معنی‌داری خوراک روزانه مصرفی و ضریب تبدیل خوراک را کاهش و شاخص تولید را افزایش داد (05/0P<). مصرف لووتیروکسین بعد از یک دوره محدودیت غذایی به‌طور معنی­داری خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل نهایی را کاهش و شاخص تولید را افزایش داد (05/0P<)؛ اما مصرف متی­مازول تأثیر معنی­داری بر عمده صفات عملکرد اقتصادی نداشت و درنهایت هم باعث کاهش معنی­دار وزن نهایی گردید. مصرف لووتیروکسین و متی‌مازول باعث افزایش معنی­دار وزن نسبی کبد درمقایسه با گروه شاهد شد؛ همچنین بین گروههای آزمایشی تفاوتی در مقادیر هماتوکریت و شاخص بروز آسیت مشاهده نشد (05/0P>). <strong>نتیجه‌گیری نهایی:</strong> بنظر می­رسد اعمال محدودیت غذایی یک روز در میان از سن 8 تا 21 روزگی بدون اعمال کم‌کاری و پر‌کاری تیروئیدی باعث بهبود عملکردهای تولیدی بدون تأثیر منفی بر خصوصیات لاشه می­شود.