اثر افزودن سطوح مختلف عصاره بره موم بر قابلیت هضم، تولید گاز و فراسنجه های تخمیری شکمبه در شرایط برون تنی

Abstract

مطالعه­ای به­ منظور بررسی تأثیر افزودن سطوح مختلف عصاره­های اتانولی، متانولی و اتانولی - متانولی (50:50) بره­موم بر فراسنجه­های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و جمعیت پروتوزوآ شکمبه و تولید متان در شرایط آزمایشگاهی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. بره­موم از منطقه رامیان جمع­آوری و عصاره­گیری با اتانول، متانول و مخلوط اتانول و متانول انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد (جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 (تیمار 1))، تیمارهای 2 تا 5 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره اتانولی)، تیمارهای 6 تا 9 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100،200 میکرولیتر عصاره متانولی)، تیمارهای 10 تا 13 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول) بودند. بالاترین و پایین­ترین مقدار پتانسیل تولید گاز به­ ترتیب مربوط به تیمارهای دارای سطوح 200 و 25 میکرولیتر عصاره متانولی بره­موم بود (05/0>P). تیمار دارای عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول با سطح 200 میکرولیتر بالاترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را داشت (05/0>P). همچنین در این آزمایش، بین تیمارهای آزمایشی از ­نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی­داری وجود داشت (05/0>P). از این نظر، تیمارهای دارای سطوح 25 و 100 میکرولیتر عصاره متانولی و تیمار شاهد به­ ترتیب دارای بالاترین و پایین­ترین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی بودند (05/0>P). بیشترین کاهش در جمعیت هولوتریش­ها در تیمارهای دارای سطوح 25 و 200 میکرولیتر عصاره اتانولی – متانولی مشاهده شد (05/0>P). تیمارهای دارای عصاره بره­موم به ­طور قابل ملاحظه­ای مقدار تولید متان را کاهش دادند. به­ طور کلی، می­توان نتیجه گرفت سطوح مختلف عصاره متانولی بره­موم توان تغییر فرآیندهای تخمیر شکمبه­ای را دارند، هر چند آزمایش­های بیشتری برای دستکاری کردن تخمیر میکروبی شکمبه موردنیاز است.