بررسی برهمکنش میان قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae، شته Myzus persicae و میزبان گیاهی آن کلزا

Abstract

چکیده اثر غلظت های مختلف جدایه EUT115 قارچ <em>Metarhizium anisopliae</em> به همراه شاهد، بر مراحل مختلف رشدی شته‌ی سبز هلو <em>Myzus persicae</em>، روی سه ژنوتیپگیاه کلزا <em>Brassica napus</em><em>،</em> در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 30 شته از هر مرحله‌ی رشدی با قارچ تیمار و به تشتک های پتری حاوی دیسک‌های برگی روی آب- آگار 2 درصد منتقل شد. مرگ و میر شته ها به صو­رت روزانه تا 14 روز پس از شروع آزمایش ثبت شد. بر اساس نتایج، بیشترین مرگ و میر شته‌ی سبز هلو، پس از 7 روز روی ژنوتیپ RGS003 (44/0±47/5) و کم ترین مقدار آن در ژنوتیپزرفام (45/0±97/4) به دست آمد که بین این دو ژنوتیپاختلاف معنی‌دار مشاهده شد. بیشترین مرگ و میر در بین مراحل مختلف رشدی در حشرات بالغ اتفاق افتاد و 65/0 ± 64/7 و 50/0 ± 28/8 شته به ترتیب 7 و 14 روز پس از شروع آزمایش محاسبه شد و در بین غلظت های مختلف قارچ، غلظت 10⁷کنیدی در میلی­لیتراز قارچ، موجب بیشترین مرگ و میر پس از 7 (24/0 ± 38/8 شته) و 14 (12/0 ± 60/ 9 شته) روز شد. نتایج نشان داد که غلظت قارچ و مرحله‌ی رشدی شته اثر متقابل بر یکدیگر دارند. پیشنهاد می شود برای کنترل آلودگی های شدید در مزارع کلزا توسط شته‌ی سبز هلو، از ژنوتیپRGS003 و غلظت 10⁷کنیدی در میلی­لیتر از قارچ استفاده شود. میانگین مرگ و میر شته، با افزایش زمان از شروع پاشش قارچ بیمارگر، افزایش یافت که نشان دهندۀ اهمیت اجساد شته حاوی اسپور قارچ به عنوان منبع آلودگی در محیط اطراف می باشد.<strong> </strong>