ارتباط ملی‌گرایی مصرفی با تجمل‌گرایی، پذیرش فرهنگی و تهدید ادراک شدة اقتصادی در ارزیابی کالاهای ورزشی داخلی و خارجی

Abstract

ملی‌گرایی مصرف‌کننده نوعی اولویت قائل شدن برای محصولات داخلی بر مبنای احساسات ملی‌گرایانه و موضوع بسیاری از تحقیقات در سال‌های اخیر بوده است. در همین راستا، در تحقیق حاضر 278 نفر از میان 965 دانشجوی دورة کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه‌های منتخب شهر تهران و کرج با استفاده از جدول کرجسی و مورگان نمونة آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری تحقیق مقیاس 17 سؤالی CETSCALE شیمپ و شارما (1987) و پرسشنامة حسین‌زاده (1386) با پایایی 0/841 بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من- ویتنی، آزمون فریدمن و دو جمله‌ای در نرم‌افزار spss با سطح معناداری 0/05 >P استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان داد ملی‌گرایی مصرفی دانشجویان تربیت‌بدنی پایین‌تر از حد متوسط بوده است. همچنین، بین ملی‌گرایی و تجمل‌گرایی رابطه‌ای به‌دست نیامد، در حالی که رابطه‌ای منفی بین پذیرش فرهنگی و ملی‌گرایی مصرفی دانشجویان وجود دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون من- ویتنی دلالت بر آن داشت که دختران ملی‌گراتر از پسران هستند و از تجمل‌گرایی بیشتری نیز برخوردارند. در نهایت، دانشجویانی با ملی‌گرایی مصرفی کمتر ارزیابی پایین‌تری نیز از محصولات ایرانی داشتند.