بررسی الگوی جریان توان محوری درشت‌نی در زنان با و بدون سندروم درد کشککی-رانی طی فاز اتکای دویدن

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> توان و نحوه‌ی جریان آن، ابزاری مناسب در ارزیابی اختلالات و شناسایی استراتژی­های حرکتی اندام تحتانی می‌باشد. الگوی جریان توان محوری درشت­نی می­تواند در تعیین رابطه علت و معلولی بین چرخش داخلی درشت­نی و پرونیشن پا بعنوان عامل ایجاد سندروم دردکشککی­رانی، طی دویدن مورد استفاده قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی جریان توان محوری درشت­نی در زنان سالم و مبتلا به سندروم درد کشککی‌رانی طی فاز اتکای دویدن بود.<br /> <strong>مواد و روش­ها:</strong> داده­های سینماتیک و سینتیک سه­بعدی 10 زن سالم و 22 فرد مبتلا به سندروم درد­کشککی­رانی ثبت شد. میانگین توان حول محور ورتیکال درشت­نی در 40 درصد ابتدایی و سه زیرمرحله پاسخ بارگیری، میانی و پیشروی فاز اتکای دویدن بمنظور مقایسه آماری مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه بین دو گروه با استفاده از آزمون آماری تی­تست مستقل و آزمون خی­دو انجام شد (P≤0/05).<br /> <strong>یافته­ها</strong><strong>:</strong> نتایج نشان داد، در طی 40% ابتدایی فاز اتکای دویدن پا برهنه، 60% از آزمودنی­های سالم جریان توان منفی و بقیه افراد جریان توان مثبت را نشان دادند. علاوه­بر­این، در زنان دارای سندروم­ درد­کشککی­رانی 68% الگوی جریان توان منفی و 32% جریان توان مثبت را نشان دادند. طی مرحله میانی فاز اتکا گروه دارای سندروم­ درد­کشککی­رانی به طور معنی­داری میانگین توان محوری درشت­نی بالاتری را در مقایسه با گروه سالم دارا بودند (04/0= P).<br /> <br /> <strong>نتیجه</strong>‌<strong>گیری:</strong> بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می‌رسد احتمال موفقیت درمان سندرم درد کشککی­رانی با استفاده از ارتوزهای کنترل پرونیشن اندک خواهد بود. بنابراین، اتکا به مداخلات بازتوانی مربوط به بخش‌های پروکسیمال زانو منجر به دستیابی به نتایج بهتر می­شود.