اثر دو نوع تمرین اسکات و پرس پا بر تغییرات مرکز فشار پا و نیروی عمودی عکس‌العمل زمین هنگام پایین آمدن از پله

Abstract

<strong>سابقه</strong><strong> </strong><strong>و</strong><strong> </strong><strong>هدف</strong>: موقعیت مرکز فشار و مقدار نیروی عمودی عکس­العمل زمین (GRFz) در فعالیت­های مختلف روزمره ازجمله راه رفتن و تردد از پله­ها با آسیب­های اندام تحتانی و کمر مرتبط است. هدف این پژوهش بررسی اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی مختلف بر متغیرهای بیومکانیکی نظیر تغییرات نیروی عمودی عکس‌العمل زمین و جابه­جایی داخلی-خارجی مرکز فشار پاها (COP_x) طی پایین آمدن از پله بود.<br /> <strong>مواد و روش­ها: </strong>تعداد 20 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بوعلی سینای همدان در دو گروه اسکات و پرس پا به ترتیب با میانگین سنی 7/2±1/25 و 2/3±8/23 سال قرار گرفتند. تغییرات GRFz و COPx قبل و بعد از 12 جلسه تمرین توسط صفحه نیرو با فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز ثبت شد. گروه اسکات، حرکت اسکات را همراه با حداکثر آداکشن ران و گروه پرس پا، حرکت پرس پا را همراه با حداکثر آدکشن ران طی 12 جلسه تمرین کردند. جهت مقایسه درون­گروهی و بین­گروهی داده­ها به ترتیب از دو آزمون t همبسته و t مستقل استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0 در نظر گرفته شد. <br /> <strong>یافته­ ها:</strong> در گروه پرس پا، مقدار جابجایی داخلی-جانبی COP بعد از تمرین به طور معناداری کاهش یافت (030/0=P)؛ همچنین میزان GRF در قله دوم منحنی نیرو بعد از تمرینات پرس پا به‌طور معنی­داری کاهش یافت (027/0=P). با وجود این، مقادیر GRF و COP بین دو گروه معنی‌دار نبود.<br /> <strong>نتیجه‌گیری:</strong> تمرینات پرس پا می­تواند سبب بهبود کاهش جابجایی COP و کاهش مقدار GRFz در نقطه اوج نیروی دوم، و در نتیجه کنترل وضعی پاسچر بهتر در هنگام پایین آمدن از پله شود.