تأثیر شاخص‌های توسعه بر ثبات جمعیتی جوامع مرزی مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی

Abstract

مناطق مرزی آذربایجان غربی به‌واسطه ضعف در شرایط توسعه‌ای از شرایط ناپایدار جمعیتی در ابعاد کمی و کیفی برخوردار می‌باشد. تغییرات در ساختار جمعیتی سکونتگاه‌های شهری و روستایی مناطق مرزی استان، تابع شرایط توسعه‌ای و امنیتی این مناطق می‌باشد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی سطح شاخص‌های روبنایی، زیربنایی و مدیریتی رشد نقاط مرزی و شناسایی میزان تأثیر شاخص‌های توسعه در ثبات جمعیت است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان تمام روستاها و شهرهای مرزی استان است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی‌شده و نمونه‌گیری تصادفی می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد که رشد شاخص‌های مدیریتی، زیر بنایی و رو بنایی به‌صورت معناداری رشد جمعیت را پیش‌بینی می‌کنند و با آن‌ها رابطه معنی‌داری نیز دارد. به عبارتی با افزایش یک انحراف استاندارد در شاخص‌های رشد مدیریتی مقدار رشد جمعیت 118/0 انحراف استاندارد افزایش خواهد یافت. اما بین رشد شاخص‌های مدیریت و زیر بنایی و روبنایی و امنیت رابطه محکمی وجود ندارد. به دلیل اینکه میزان معنی‌داری آن‌ها در سطح اطمینان 95 درصد بیشتر از 05/0 می‌باشد. همچنین نتایج تحلیل سطوح فضایی نیز در شهرستان مختلف نشان می‌دهد که شاخص‌های رشد در تمام ابعاد در مناطق مختلف مرزی با هم دیگر متفاوت هستند. مقدار F در سطح اطمینان 95 درصد در بعد رشد مدیریتی برابر 145/27 است و مقدار معنی‌داری آن نیز صفر می‌باشد.