بررسی تطبیقی میزان رضایت شغلی (مورد مطالعه: پرسنل کادر مرزبان در شهرستان‌های مهران و دهلران)

Abstract

به‌طور کلی، رضایت شغلی، نوع نگرش فرد به حرفه یا شغل خود را بیان می‌کند. افزایش رضایت شغلی در‌میان پرسنل مرزبانی به ارتقای کیفیت امنیت در مرز‌های کشورو همچنین کاهش تعداد پرسنلی منجر می‌شود که شغل خود را ترک می‌کنند. هدف از نگارش این مقاله، بررسی تطبیقی میزان رضایت‌ شغلی در‌میان پرسنل مرزبان در شهرستان‌های مهران و دهلران، و روش تحقیق از‌نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعۀ آماری پژوهش را تمام پرسنل کادر هنگ و ستاد مرزبانی در شهرستان‌های مهران و دهلران به‌تعداد 935 نفر تشکیل می‌دهند که از این تعداد، 215 نفر به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و در مرحلۀ دوم با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌بندی (سهمیه‌ای) بر‌اساس محل خدمت: هنگ مرزی، ستاد وگروهان‌ها برای شهرستان‌های مهران و دهلران، اندازه نمونه تعیین شد. برای گردآوری داده‌ها از دو پرسشنامۀ جمعیتشناختی و پرسشنامۀ استاندارد رضایت شغلی اسمیت، کندال و هالین (JDI) با تغییر‌هایی جزیی استفاده کرده‌ایم. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌ T، تحلیل واریانس (ANOVA) و از نرم‌افزار SPSS استفاده کرده‌ایم. تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد در سطح خطای پنج درصد، میزان رضایت شغلی در‌میان پرسنل مرزبانی هنگ مرزی و ستادی شهرستان‌های دهلران و مهران، دارای تفاوتی معنادار نیست؛ ولی میزان رضایت شغلی در‌میان پرسنل مرزبانی گروهان این دو شهرستان، دارای تفاوت معنادار به‌لحاظ آماری است. در‌نهایت، نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد رابطۀ شغل با عوامل مختلف مانند نوع سکونت، نوع وسیلۀ ایاب و ‌ذهاب، فاصلۀ محل سکونت تا محل خدمت، حقوق و مزایا، و سطوح سرپرستی از برخی جهات، تفاوت‌هایی در رضایت شغلی بین پرسنل مرزبان در شهرستان‌های مهران و دهلران ایجاد کرده است؛ بنابراین، یافته‌ها در چهارچوب کلی مدل‌های مفهومی حاصل از مطالعات گذشته قرار دارد؛ ولی ارتباط‌های قوی‌تر و اساسی‌تر، بیشتر در حوزۀ عوامل مدیریتی دیده می‌شود که لزوم توجه بیشتر به مسئلۀ رضایت شغلی را مطرح می‌کند.