شناسایی بذور سویای تراریخت مقاوم به رانداپ با استفاده از روش‌های مولکولی

Abstract

با توجه به افزایش سطح محصولات دست ورزی شده ژنتیکی، شناسایی و تعیین سطح کمی آنها با روش‌های مطمئن و حساس ضروری می‌باشد. در ایران بخش عمده سویای مصرفی، وارداتی و از نوع تراریخت می‌باشد. در این مطالعه از روش‌های مولکولی جهت شناسایی کیفی و کمی بذور سویای تراریخت مقاوم به رانداپ در سطوح مختلف شامل تعیین نوع تراژن بکار رفته، سازه‌های ژنی و رخداد اختصاصی سویای مقاوم به رانداپ استفاده شده است. در ابتدا با استفاده از چندین جفت آغازگر مربوط به عناصر تراژن، آنالیزهای مولکولی غربال‌گری در سطح کیفی انجام گردید. در ادامه، آنالیزهای نیمه کمی برای سری رقت‌های مختلفی از ِDNA بدست آمده از این بذور تراریخت با همان جفت آغازگرها نسبت به قطعه تکثیر یافته با آغازگرهای ژن کنترل اختصاصی سویا (لکتین) نیز انجام شد. بدین ترتیب، میزان حد آستانه مختلفی برای شناسایی این عناصر بدست آمد بطوری که در سنجش مبتنی بر توالی پیش بر 35S نسبت به ژن خانه دار لکتین، میزان 1% و در سنجش مبتنی بر توالی‌های پایان دهنده nos و cp4 epsps نسبت به ژن خانه دار لکتین میزان 5/0% و در نهایت در سنجش مبتنی بر توالی‌های سازه ژنی CTP-35S)) و رخداد اختصاصی سویا pDNA-35S))،میزان 5% را نشان داد. بطور کلی، حساسیت آزمون نیمه کمی برای توالی‌های پایان دهنده nos و cp4 epsps با استفاده از روش زنجیره ای پلی مراز معمولی بیشتر از سایر عناصر بوده است. بنابراین این روش می‌تواند جهت شناسایی و غربال‌گری سریع نمونه‌ها و محموله های حاوی سویای تراریخت مقاوم به رانداپ به کار رود.