جداسازی، شناسایی و ارزیابی تولید سیدروفور در باکتری‌های سودوموناس و تأثیر آن بر رشد ذرت در محیط آبکشت

Abstract

باکتری‌های سودوموناس از مهمترین باکتری‌های ریزوسفری افزایش دهنده رشد گیاه (PGPR) می‌باشند. در این تحقیق 38 جدایه سودوموناس از ریزوسفر خاک اطراف محیط رشد ریشه ذرت در مناطق مختلف استان خراسان رضوی جداسازی شدند. ابتدا تمامی جدایه‌ها با آزمون‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شناسایی شدند. همه جدایه‌ها مشابه باکتری‌های سودوموناس فلورسنت و سودوموناس آریژینوزا بودند. برای ارزیابی توان تولید سیدروفور جدایه‌ها از محیط جامد CAS- آگار استفاده شد. نتایج نشان داد که متوسط نسبت قطر هاله به قطر کلنی از 7175/0 تا 4 پس از 4 روز نگهداری در دمای 27 درجه سانتیگراد متغیر بود. ارزیابی کمی سیدروفور نیز به روش اسپکتروفتومتری انجام شد. نتایج نشان داد که مقدار کمی سیدروفور از 96/0 تا 5/132 میکرومولار متغیر بود. همچنین تأثیر کمپلکس های آهن- سیدروفور بر رشد ذرت در محیط آبکشت در شرایط گلخانه‌ای مطالعه شد. نتایج نشان داد که تأثیر کاربرد کمپلکس‌های آهن- سیدورفور، میزان کلروفیل، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه گیاه ذرت و غلظت آهن در اندام هوایی گیاه را بطور معنی داری افزایش دادند. تأثیر کلات سیدروفور- آهن بدست آمده از سودوموناس فلورسنت بر جذب آهن در گیاه ذرت مشابه کمپلکس آهن با اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (Fe-EDTA) بود. تأثیر کلات سیدروفور- آهن استخراج شده از جدایه P16 بر جذب آهن بطور معنی‌داری در مقایسه با تیمار شاهد نیز بیشتر بود.