تأثیر دعا بر سطح اضطراب اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی عمومی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان

Abstract

مقدمه: دعا­ و نیایش یک مداخله سنتی برای تسکین بیماری و پیشبرد سلامتی است که به صورت فردی یا دسته جمعی انجام می­شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر دعا بر سطح اضطراب اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی عمومی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال1391 انجام شد. مواد و روش ­ ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی می­باشد که بر روی 80 نفر از اعضای خانواده بیمارانی که تحت عمل جراحی عمومی بودند انجام گرفت. اعضای خانواده بیماران به طور تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. برای گروه آزمون ترجمه دعای هفتم، دهم و سیزدهم صحیفه سجادیه، با عنوان­های دعا هنگام رخ­ دادن حادثه غم­ انگیز، دعا در پناه بردن به خدای متعال و دعا در طلب حاجت توسط دستگاه هدفون و گوشی به مدت حدوداً 20 دقیقه پخش شد. در گروه شاهدمداخله­ای انجام نگرفت. قبل و بعد از مداخله پرسشنامه اسپیل برگر توسط اعضای خانواده بیماران در دو گروه تکمیل شد. نتایج توسط نرم افزار آزمون­های آماری t و کای دو و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد میانگین نمره اضطراب آشکار و پنهان گروه آزمون بعد از مداخله تفاوت معنی­داری داشته است(05/0 > p ). این تفاوت بعد از مداخله بین گروه شاهد و آزمون نیز معنی­دار بود(05/ > p ) . نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، دعا می­تواند تأثیر مثبتی بر روی کاهش اضطراب داشته و از طریق خواندن دعا می­توان اضطراب اعضای خانواده بیماران را قبل از جراحی کاهش داد.