راهبرد کشور‌های اسلامی در تعامل با نظام بین‌المللی حقوق بشر معاصر

Abstract

<em>این مقاله می‌‌خواهد بررسی نماید که آیا همگرایی‌‌‌های فرهنگی و دینی در بین کشور‌های عضو سازمان همکاری اسلامی به‌انداز‌ه‌ای مؤثر بوده است که دست‌‌کم در باب گفتمان حقوق بشر بر واگرایی‌‌‌های سیاسی و اقتصادی فایق آمده و این کشور‌ها بتوانند راهبرد واحدی را در تعامل با نظام بین‌‌المللی حقوق بشر اتخاذ نمایند؟ انگارة نویسنده آن است که در دوران تدوین و شکل‌‌گیری نظام بین‌‌المللی حقوق بشر کشور‌های اسلامی هیچ‌‌گونه راهبرد منسجمی نداشتند؛ به‌دلیل شرایط سیاسی حاکم بر جامعة بین‌‌المللی این کشور‌ها بین دو اردوگاه شرق و غرب پراکنده شده و در گفتمان حقوق بشر سیاست‌‌‌های مختلفی اتخاذ کرده بودند. حال آنکه در دوران توسعه و تحول این نظام، کشور‌های اسلامی به هویت فرهنگی متفاوت خود پی برده و با تشکیل اردوگاه اسلامی کوشیدند راهبرد منسجمی اتخاذ نمایند.</em>