تحلیل عددی اتصالات خمشی فولادی پس‌کشیده همراه بانبشی‌های فوقانی و تحتانی

Abstract

به منظور کاهش یا حذف تغییرشکل­های باقی­مانده ایجاد شده در اعضای اصلی سازه پس از باربرداری زلزله، می توان از سیستم‌های خودمرکز استفاده نمود. یکی از روش­های ایجاد خاصیت خودمرکزی در سازه­ها، استفاده از اتصالات پس­کشیده فولادی می­باشد.در این تحقیق با استفاده از تحلیل عددی به روش اجزا محدود، به مطالعه رفتار اتصال پس­کشیده فولادی همراه با نبشی‌های فوقانی و تحتانی پیچ شده به بال تیر­و بال ستون، تحت بارگذاری چرخه‌ای پرداخته و با استفاده از مقایسه مقادیر شاخص­های خسارت گوناگون، نقش عوامل مختلف در عملکرد این اتصال بررسی شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می­دهد، با استفاده از روش پس­کشیدگی، توان باربری اتصال افزایش قابل توجهی یافته درحالیکه تغییر شکل­های باقی­مانده در اعضای اصلی اتصال ناچیز می­باشد. در یک اتصال پس­کشیده ناحیه ماکزیمم تنش ایجاد شده در تیر بر روی بال تیر بوده و استفاده از ورق تقویت با طول بزرگتر سبب کاهش مقادیر تنش­های ایجاد شده در تیر و کاهش شاخص­های خسارت و درنتیجه کاهش احتمال وقوع گسیختگی ترد در نبشی­های کششی اتصال می­شود.