نقشه‌سازی رقومی ویژگی‌های خاک با استفاده از داده‌ی سنجش از دوری

Abstract

<em> نقشه­سازی رقومی خاک با پیشرفت­هایی که در دهه­های گذشته داشته است، توانسته است شکاف­هایی که در دانش و داده خاک وجود داشته است را پر کند. در اوایل سال 2000 میلادی با پیوند چند عامل، شامل افزایش دسترسی به داده مکانی (مدل ارتفاعی رقومی (</em>DEM<em>)، تصاویر ماهواره ای)، دسترسی به توان بالای محاسباتی برای پردازش داده­ها، پیشرفت ابزارهای داده­کاوی و </em>GIS<em>، کاربردهای فراوان زمین آمار باعث موفقیت بیش از پیش نقشه­سازی رقومی خاک شد. علاوه براین، افزایش تقاضای جهانی برای کاهش عدم قطعیت­های داده مکانی و بازسازی بسیاری از نقشه­برداری های انجام شده و کمک سازمان­های جهانی که در گسترش روش­ها و دانش نقشه­سازی رقومی نقش بسزایی داشتند، از دیگر موارد موفقیت در این زمینه بود. قالب نظری نقشه­سازی رقومی خاک تاکنون در </em><em>تعداد زیادی </em><em>از مقاله­ها بیان شده است. در این پژوهش، به ساختار نقشه­سازی رقومی خاک، تاریخ، توضیح برخی قسمت­های آن پرداخته شده­است. نقشه­سازی رقومی خاک نیازمند سه بخش اساسی است: بخش هزینه در قالب عملیات زمینی و روش</em>­<em>های مشاهداتی آزمایشگاهی، فرآیند بکارگیری سیستم­های استنتاج مکانی و غیرمکانی خاک، بخش خروجی در قالب سیستم های اطلاعات مکانی خاک، که شامل خروجی­هایی در قالب رسترهای پیش بینی با عدم­قطعیت آن است که در این نوشتار به آن پرداخته شده و راه­کارهای رفع مشکلات ارائه شده­است. خروجی کار از موفقیت این دستاورد حکایت می­کند.</em>