نقد و تحلیل فریبکاری در تاریخ بیهقی و شاهنامه

Abstract

فریب و نحوه رفتاری فریبکاران در دو کتاب «شاهنامه» و «تاریخ بیهقی» که از آثار وزین ادب و هنر فارسی هستند، به وضوح نمایان است. نیرنگ در بخش‌های حماسی- اسطوره‌ای و تاریخی «شاهنامه» به کار رفته است که به نظر می­رسد در بخش حماسی آن با انگیزه و اهداف شخصی و انسانی و ملی، بیشترین کاربرد را دارد. بر خلاف معنای متعارف نیرنگ که مفهومی منفی دارد؛ در «شاهنامه» جنبه‌ها و مفاهیم مثبت آن را می­توان مشاهده کرد. آیا فریب بر اثر رفتار شخصیّت­های بانفوذ سیاسی چون <em>محمود</em>، <em>مسعود</em> و <em>بوسهل</em> ... است که در دوره­ای بر اریکه قدرت و هدایت جامعه تکیه زده، به حکمرانی پرداخته، به فریب روی آورده و توانسته­اند از بروز آشوب جلوگیری کنند یا اینکه محمودیان با تضریب و فریب سبب عزل طرفداران <em>مسعود</em> شده و نوعی بی­ثباتی و اضطراب را گسترش داده­اند.