بررسی باور به تجسّد خداوند در آیین هندو و مسیحیت

Abstract

با مطالعه آیین هندو و مسیحیت، به آموزه‌ای با عنوان تجسّد و تنزل جسمانی خداوند برمی‌خوریم که در نگاه نخست بسیار به هم شبیه است، زیرا هر دو آیین تأکید دارند که خداوند در ذات خود یگانه و متعال است، ولی در شرایطی در قالب جسم درمی‌آید. از این روی، برخی بدون بررسی و کاوش در ماهیت این باور در دو آیین، آنها را شبیه به هم می‌دانند، ولی با بررسی مفهوم تجسّد در دو آیین به این نتیجه می‌رسیم که صرف نظر از شباهت ظاهری این مفهوم، تفاوت‌های بنیادینی نیز در ماهیت و هدف از تجسّد بین دو آیین وجود دارد. در این تحقیق، نخست ماهیّت تجسّد خداوند در آیین هندو و مسیحیّت تبیین شده و سپس با هم مقایسه شده‌ است و در نهایت، این نتیجه حاصل می‌شود که شباهت تا حدود زیادی ظاهری است و تفاوت‌های بسیاری در هدف و ماهیت تجسّد خداوند در دو آیین وجود دارد. از آن جمله اینکه در مسیحیّت عیسی تنها تجسّد خداوند، به عنوان پسر خدا، یکی از اقنوم‌های سه‌گانه قلمداد می‌گردد، که تنها راه نجات بشر ایمان به اوست، چون خداوند در جسم عیسی به عنوان فدیه گناه ذاتی انسان تنزل کرده است، ولی در آیین هندو خدای ویشنو تجسّدهای متعددی دارد که برای گسترش شریعت و غالب کردن نیکی بر بدی تجسّم یافته‌اند و پرستش و عشق به این تجسّم‌ها یکی از راه‌های نجات، و نه تنها راه نجات است.