مفهـوم «غیـاب» در ادبیات
چکیده
جستار حاضر می‌کوشد، با توجّه به آرای انتقادی پییر ماشری، مفهوم «غیاب» را در ادبیات و نظریۀ ادبی بررسی کند، و به نمونه‌‌‌هایی از این غیاب در آثار ادبیِ نویسندگانی همچون شکسپیر، چارلز دیکنز، تامس هاردی، جرج اُرول و ویلیام فاکنر اشاره کند. منظور از غیاب در نقد ادبی این است که معنا هیچ‌‌گاه به‌‌‌طور کامل حضور ندارد و نمی‌توان تفسیری واحد، قطعی و بی‌‌تغییر از اثری ارائه داد. و این یعنی تعیّن‌‌‌ناپذیری معنای اثر ادبی، زیرا معنا در تعامل میان اثر و خواننده شکل می‌گیرد. »غیاب» از مختصات مهمِ بازنمایی ادبی است، و از این روست که برخی نویسندگان از غیاب به‌‌منزلۀ تمهیدی ساختاری، معنایی، روان‌شناختی و فلسفی بهره می‌گیرند تا بتوانند مفاهیم و مضامین ضمنی را بیان کنند. در این جستار می‌‌‌‌‌خواهیم مفهوم غیاب را از زاویۀ دیدِ اندیشمند معاصر، پییر ماشری (1938- ) در کتاب نظریۀ خلق اثر ادبی (1978) بررسی کنیم. واژگان کلیدی: غیاب، حضور، نظریۀ ادبی، پییر ماشری، نظریۀ خلق اثر ادبی.
کلید واژگان
"غیاب""حضور"
"ادبیات"
"پییر ماشری"
"نظریۀ خلق اثر ادبی"
شماره نشریه
6تاریخ نشر
2017-05-221396-03-01
ناشر
دانشگاه گلستانسازمان پدید آورنده
دانشجوی دکتری، دانشگاه شهید بهشتیاستاد کالج فن شاو (انتاریو، کانادا)
شاپا
2588-70252588-6754
