مطالعه سیاست‌زدگی مدیران نظام آموزش عالی با رویکرد کیفی

Abstract

نظام آموزش عالی، با هر تعریفی که از آن داشته باشیم؛ بنا به ماهیت مأموریت خود، یک ساختار اداری هم هست. نحوه مواجهه آن با دستگاه سیاسی و حاکمیت می‌تواند سرمنشأ یکسری تحولات در سازمان باشد. تعامل نظام آموزش عالی با نظام سیاسی و سطح سیاست‌زدگی دستگاه، با ایجاد برخی واکنش­های زنجیره­ای، بر اهداف، چشم­انداز، مأموریت و کارکرد آن تأثیر می­گذارد. سیاست‌زدگی یک پدیده پیچیده است که در غالب موارد به­صورت دو قطبی بین حوزه سیاست و حوزه بوروکراسی متجلی می­شود اما وجود برخی از شرایط پیچیدگی آن را افزایش می­دهد و ابهام چندقطبی­ شدن را نشان می­دهد. توزیع قدرت سیاسی مانع تحقق شایسته­سالاری در نظام آموزش عالی و اهداف مأموریت آن، برنامه‌های وزیر و قوانین مصوب برای توسعه آموزش عالی، می‌گردد. بر اساس یافته های تحقیق تیپ مدیران نظام آموزش عالی با رویکرد سیاست­زدگی بنا به اظهارات مصاحبه­شدگان غالباً از نوع مدیران سوداگر و منفعت‌طلب و منفعل در برابر مناسبات قدرت است. تعداد کمتری از مدیران در قالب تیپ مدیران تطابق گر توصیف‌شده است که تا حدودی نقش انتقال دانش را در سازمان رقم می‌زنند.