تبیین ضرورت مبنایی دیدگاه «انسانِ عامل» در تربیت نیروی انتظامی تراز اسلامی

Abstract

هدف اصلی این پژوهش، تبیین تصویر اسلامی عاملیت آدمی و نشان‌دادن ضرورت لحاظ آن در تعریف و تربیت نیروی انتظامی تراز اسلامی است. دیدگاه انسان عامل در تقابل با رویکرد مکانیستی، غایت‌گرایی را به‌عنوان سبک اصلی تبیین رفتار برگزیده، عاملیت را در کانون هویت و کیستی انسان قرار داده، برای عمل، جایگاهی گسترده در موجودیت آدمی قایل شده و بالاخره، عمل را واجد مبادی درونی شناختی، گرایشی، ارادی- اختیاری، طراحی و تصمیم‌گیری در نظر گرفته است. نگریستن از دیدگاه دین به تربیت نیروی تراز، ضرورت مبنایی نظریه‌ی اسلامی انسان عامل در تربیت را لازم می‌آورد. پژوهش حاضر، مبتنی بر رویکرد استنتاج و از نوع کیفی است که در آن از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. پرهیز از تأکید صرف بر حرفه‌گرایی و مهارت‌آموزی، توجه به اعمال ارتباطی کارکنان، جامع‌نگری در توجه به نیازها و استعدادهای فراگیران و نگریستن به حرفه به‌منزله‌ی عمل را می‌توان در شمار دلالت‌های دیدگاه انسان عامل در زمینه‌ی تربیت حرفه‌ای دانست.