اصول و ویژگی های تربیت اسلامی از منظر قرآن کریم

Abstract

انسان در طبیعت خویش جنبه‌های مثبت و منفی دارد. ولی هرگز اسیر و محکوم غرایز یا عوامل محیطی و ارثی نیست، بلکه دارای اراده‌ای آزاد و موجودی تربیت پذیر است . تربیت و پرورش انسان یکی از عمده ترین و اصلی ترین اهداف مکتب اسلام است که در سرتاسر آیات قرآن کریم به چشم می خورد. دراین مکتب متربی با میل و اختیار خود از رهنمودهای مربی خویش که مبتنی بر آموزه های اسلامی است، تبعیت می کند و مسیری را می پیماید که مورد رضای الهی باشد. رسیدن به مقام عبودیت و بندگی، تقوای الهی، ایمان و عمل صالح و پرهیز از دنیا طلبی، از جمله اهداف تربیت اسلامی است . موفقیت در امر تربیت اسلامی مستلزم رعایت اصول و ویژگی هایی از سوی مربیان، مبلغان و والدین است. از منظر قرآن کریم، برخی از این اصول و ویژگی ها عبارت اند از: به کار گیری توأم بشارت وانذاز، ذکر خوبی ها در کنار انتقادها؛ معرفی جایگزین برای نهی ها؛ پذیرش متربی با وجود برخی لغزش ها، پرهیز از سرزنش متربی در نزد دیگران؛ باز گذاشتن راه بازگشت برای متربی، مقدم دانستن تغییر بینش بر تغییر منش؛ مهلت دادن به متربی برای اصلاح؛ ارجح شمردن رحمت و مهربانی بر هشدار و تهدید؛ بیان حکمت و آثار دستورهای دینی؛ موعظه کردن با مهربانی و صمیمیت ؛مخالفت با کار بد متربی نه خود متربی؛ تدریجی عمل کردن و پرهیز از زور و اجبار. رعایت این اصول از سوی روحانیون سازمان عقیدتی سیاسی ناجا، مبلغان مذهبی و حتی فرماندهان ناجا، موجب موفقیت هرچه بیشتر در تربیت دینی کارکنان ناجا شده و وجود پلیسی مکتبی، متعهد و خدمتگزار را برای مردم تضمین می کند.