شیوه های مؤثر تربیت دینی در خانوادة کارکنان ناجا

Abstract

زمینه و هدف: خانواده، به مثابه محیط طبیعی تربیت، ابعاد مختلف رشد انسانی را تحت تأثیر قرار میدهد و پایه گذار سعادت فردی و اجتماعی است. امروزه به جرئت می توان ادعا کرد که منشأ بسیاری از مشکلات اجتماعی ناکارآمدی خانواده ها از جملة خانوادة ناجاست. هدف از نگارش این مقاله بررسی شیوه های مؤثر تربیت دینی و تأثیر پیشگیرانة آن در سلامت جسمی، روانی و اجتماعی در خانوادة کارکنان ناجاست که از منظر متفکران اسلامی و غربی بررسی شده است روش تحقیق: روش مورد استفاده در آن تحلیل اسنادی است که همة اسناد یا آثار مربوط به موضوع به صورت هدفمند و با توجه به گزارههای پژوهش و ابزار گردآوری فرم های فیش برداری انتخاب شده است. بنابراین این پژوهش از نوع کیفی و از روش پژوهش اسنادی بهره جسته است. یافته ها و نتیجه گیری: برابر یافته های تحقیق بهره گیری از آموزه های دینی در راستای شیوة تربیت دینی باید از لحاظ هستی شناسی (شناخت صحیح و درست آموزههای دینی و مفاهیم انسان، جهان، توحید، نبوت و معاد)، روش شناختی (شیوة به کارگیری مفاهیم هستی شناختی)، ایستایی شناسی (نظم و ترتیب و نگریستن به روش های تربیت دینی در قالب روش منظومة نگریستن) و پویایی شناسی (حرکت، تکامل و پویایی روش های تربیت دینی) همیشه و در همه حال باید مستمر، هدفمند و دارای پویایی لازم باشد و این سهل اصولترین و کاراترین روش تربیت می تواند باشد. بنابراین به نظر می رسد مؤثرترین و اساسی ترین شیوة تربیت در بین خانوادة کارکنان ناجا بهره جستن از تربیت دینی بر اساس دو شیوة کلامی و نمادین و روش های شش گانة ذکر شده ویا دیالکتیک و تلفیق چند روش به فــراخور زمان و شرایط متناسب با هر شیوه و روش در محیط خانواده در جهت اثرگذاری بیشتر است. این امر به این دلیل است که روش های تربیت دینی، نسبت به سایر روشهای تربیت علمی، از ویژگی حد مرکزی ثقیل تر یعنی موارد فراوانی بیشتر توافق و اجماع و قابلیت فهم بهتر برای اکثریت به ویژه در بین خانواده ها بهره میبرد.