مؤلفه های مَنِشی مدیریت نظامی در نهج البلاغه

Abstract

دنیای کنونی، دنیای توسعه در پیوند با ناامنی‌ها است و یکی از ضروری‌ترین نیازهای توسعه و تحقق امنیت، حضور قدرتمند نیروهای مسلح است، و فرماندهی و فرمانبری، مهم‌ترین عامل حیات و پویایی یا نابودی و اضمحلال ارتش‌ها به شمار می‌رود؛ از سوی دیگر قائم‌نمودن سازمان نیروهای مسلح بر ارکان اصولی و پی‌ریزی فرماندهی و فرمانبری بر اساس تعالیم علوی، به نحو خردمندانه، در راستای اداره‌ی فعالیت‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به نقش نیروهای مسلح در حفظ امنیت و خنثی نمودن تهدیدات بالفعل و بالقوه و همچنین نقش محسوس و مهم فرماندهان و فرمانبران در پویایی و قدرت یگان‌های نیروهای مسلح، قصد داریم با روش تحلیل محتوای کیفی با هدف بازشناسی جایگاه حقیقی فرماندهی و مدیریت نظامی به شناسایی و تحلیل مؤلفه‌های منشی مدیریت نظامی در نهج‌البلاغه بپردازیم. در مؤلفه‌های منشی «خویشتن‌داری مؤمنانه» با فراوانی 19,8 درصد، بیشترین فراوانی را نسبت به سایر مؤلفه‌ها به خود اختصاص داده‌ و مؤلفة «جاذبه و دافعه» با فراوانی 10,5 درصد، دومین ویژگی مدیران و فرماند‌هان نظامی از نظر فراوانی است؛ چنانکه مؤلفه‌های «شجاعت و صلابت شخصیتی»، «سخاوت و گشاده‌دستی» و «تخصص‌گرایی و توجه به شایسته‌سالاری» با فراوانی 8 درصد، سومین ویژگی مدیران و فرماندهان نظامی به شمار می‌روند.