تأثیر فضای جغرافیایی شهر بر سرقت (مطالعه موردی شهرداری منطقه ۱ و ۱۷ تهران)

Abstract

سرقت از جمله مهم ترین معضلات اجتماعی در بیشتر شهرهای دنیا است که بر زندگی شهروندان تأثیرات روحی جسمی و مالی می گذارد. این موضوع قابل ملاحظه است که در بعضی زمان ها و مکان ها میزان جرایم بیشتر است. در واقع زمان و مکان در میزان بزه کاری و ایجاد انگیزه برای گذار از اندیشه به عمل نقش دارد. تحلیل فضایی جرایم در شهرها به شناسایی الگوی رفتار مجرمانه کشف کانون های جرم خیز و در نهایت به تغییر این شرایط و خلق فضاهای مقاوم در برابر جرم و رفع نابهنجاری شهری کمک می کند. در مقاله حاضر به شناسایی رابطه میان فضای شهری و ارتکاب سرقت با عنوان تأثیر فضای جغرافیایی شهر بر سرقت در شهر تهران (مطالعة موردی مناطق ١ و ١٧ تهران) پرداخته و به منظور کسب نتیجه منطقی از طریق کلانتری های ١٦١ ابوذر و ١٢٣ نیاوران، آمار فراوانی سرقت در سال های ٩٠ لغایت ٩٣ مربوط به شهر تهران و آمار سرقت های ٩٢ و ٩٣ به صورت جزئی اخذ و روی نقشه جی آی اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مضافاً اینکه درصد فراوانی هر کدام، بر اساس زمان نیز مورد توجه و بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد: به موازات رشد اندازه و جمعیت تهران و به تبع آن افزایش تراکم، تنوع کارکردها و کم شدن کنترل های جمعی، اختلاف سطح درآمد و سواد، تفاوت ویژگی های کالبدی و وجود برخی عوامل تسهیل کننده ارتکاب جرم در فضای شهری با اختلاف آماری بسیار روبرو است و مقایسه مناطق ١ و ١٧ و بلوک بندی های مربوطه و بررسی میزان و پراکنش انواع سرقت، می تواند علاوه بر آشکار نمودن تمایزات و تشابهات این دو منطقه نشانگر این موضوع باشد که فضای شهری در وقوع جرم سرقت دارای تأثیر بسیاری است.