احراز هویت به وسیله ترکیبات آنتی ژنیک در بقایای پنهان اثر انگشت

Abstract

تجزیه و تحلیل بقایای اثر انگشت به وسیله ژل الکتروفورز سدیم دودسیلسولفات پلی اکریل آمید (SDS-PAGE)و بکارگیری تکنیک لکه گذاری با نقرها این امکان را مهیا میسازد تا پروتئینهای مختلف موجود دراثر انگشت شناسایی شوند. این تکنیک شامل حرکت پروتئین های حل شده بر روی غشا پلیمری است که در آن حرکت پروتئین ها بر روی این غشاء به وسیله جریان برق صورت می گیرد. در نهایت با توجه به وزن مولکولی پروتئین ها، نوارهایی بر روی غشاء رویت می شود که شناسایی آنها را ممکن می سازد. با این روش چهار باند پروتئینی شناسایی می شوند که دو باند اصلی، به ترتیب پروتئین هایی با وزن مولکولی ٥٦ و ٦٤ کیلو دالتون هستند. دو باند دیگر نیز، پروتئین هایی با وزنهای مولکولی ٤٨ و ٥٢ کیلو دالتون هستند که در مجاورت آنها باندهایی با وزن مولکولی پائینتر نیز قابل مشاهده است. مکانیزم شناسایی پروتئین ها (آنتی ژن ها) به این صورت است که با کمک تکنیک وسترن بلات (تکنیک آشکار سازی پروتئین در یک نمونه بافت) می توان سه آنتی بادی خاص را که به طور مستقیم در تعامل با پروتئین های به جای مانده از اثر انگشت هستند، شناسایی کرد. این سه آنتی بادی به ترتیب کراتین ١ و ١٠ آنتی کاتپسین D، آنتی درمسدین هستند. آنتی ژن های کراتین و کاتپسین در لایه ای از پوست که از پوسته شدن (فلس شدگی) رو بافت حاصل می شود، حضور دارند و آنتی درمسدین و آنتی کاتپسین نیز در غدد عرقی وجود دارند. دو باند اصلی شناسایی شده روی غشای وسترن بلات کراتین ١و ١٠ هستند و دو باند دیگر نیز مربوط به کاتپسینD است که از خود فعالیت های ترمیمی را نشان می دهد. در ضمن آنتی ژن درمسدین بر روی وسترن بلات رویت نمی شود.این آنتی بادی ها بر روی غشای پلی وینیلیدین فلوراید(PVDF) وکاغذ سفید و کدر نیز شناسایی می شوند. نکته مهم در این بخش شناسایی هر سه آنتی بادی بر روی این غشاها است.