بررسی رابطه طراحی فضای شهری با گرایش به ارتکاب جرم شهروندان و راهکارهای پیشگیری از آن (مورد مطالعه؛ خیابان های شهر اصفهان)

Abstract

برنامه ریزان و طراحان فضاهای اجتماعی، به ویژه شهرسازها، تلاش می کنند تا با شناسایی عوامل تهدید کننده امنیت در فضا های عمومی،آن را برای استفاده کنندگان از فضاهای شهری فراهم کنند.طراحان محیطی براین نکته تاکید دارند که میان ساختارکالبدی فضاهای شهری ورفتارهای کنش گران رابطه وجود دارد و برخی رفتارهای مجرمانه درپیوند با فضای شهری خاص از احتمال بروز بیشتری برخوردارند. از این رو مقاله حاضر،یک مطالعه پیمایشی ودر بین شهروندان 15 تا 60 سال شهراصفهان با استفاده از ابزار پرسشنامه و باتعداد نمونه 384 نفری با بهره گیری از دو روش نمونه گیری مکانی و زمانی نگاشته شده که، درصدد است به بررسی نقش فضاهای شهری طراحی شده در میزان گرایش به ارتکاب جرم در 5 خیابان از شهراصفهان(شامل خیابان های خواجه نصیرالدین طوسی،سروش، آزادگان، احمدآباد، بزرگمهر) بپردازد. درارتباط با پایایی ابزارسنجش به نظرات متخصصین علوم اجتماعی اکتفا شده واعتبار پرسش نامه ها به ترتیب فضای شهری 87٪ و گرایش به ارتکاب جرم 83٪ درصدازطریقآزمون الفای کرونباخ بدست آمد. یافته های تحقیق،حکایت از عدم طراحی فضای شهری ایمن برای شهروندان اصفهان دارند. با این حال، مقایسه نقاط یاد شده نشان می دهد که خیابان های آزادگان و بزرگمهر بیشترین وخیابان خواجه نصیرالدین طوسی کمترین نزدیکی و شباهت را به یک فضای شهری طراحی شده نشان می دهند. طبق نتایج به دست آمده از این بررسی، همبستگی معکوسی بین میزان طراحی شدگی فضاهای شهری و میزان ارتکاب جرم وجود دارد و خیابان خواجه نصیرالدین طوسی در مقایسه باخیابان های دیگر، فضاهای مناسب تری را برای بروز و ارتکاب جرم فراهم می آورد. متداول ترین جرمی که در فضاهای شهری طراحی نشده شهر اصفهان، به ویژه خیابان خواجه نصیرالدین طوسی و تا حدی خیابان سروش، اتفاق می افتد مصرف مواد مخدروغیر محتمل ترین آن حضور اراذل و اوباش می باشد.