مدل بهینه مدیریت بحران در شبکه های حمل و نقل درونشهری

Abstract

بحرانهای طبیعی همه ساله خسارات زیادی به زیرساخت های حمل ونقل وارد کرده و علاوه بر اختلال درسفرها، باعث ایجاد مشکلات فراوانی در عملیات امداد و نجات حادثه دیدگان م یشود. عملیات کمک رسانی به حادثه دیدگان در کمترین زمان از اهمیت ویژ های برخوردار است. افزایش جمعیت، بالا رفتن حجم سفرها و تراکم شدآمدی موجود در شبکه حم لونقل، باعث ناکارآمدی مراکز مدیریت اضطراری در اعزام سریع خودروهای امدادی برای کاهش تلفات ناشی از حوادث شده است. طراحی یک مدل خوب امدادرسانی بادرنظر گرفتن کلیۀ امکانات در شرایط بهینه م یتواند تأثیرات مثبت اجتماعی، زیست محیطی و همچنین اقتصادی داشته باشد. در پژوهش پیشرو با شناسایی پارامترهای اصلی امداد جاد های و روابط و مد لهایی که در سایر کشورها استفاده م یشود، که الگوریتم ژنیک به عنوان راهکار بهینه مد لسازی مدیریت امداد در حوادث طبیعی در کشور ایران در نظر گرفته شد. علاوه بر الگوریتم ژنتیک نر مافزار CPLEX و روش کدگذاری با توجه به معابر کشور بررسی دقی قتری شدند. الگوریتم ژنتیک به عنوان روش بهین هسازی علاوه بر شبی هسازی شرایط نزدیک به واقعیت موجب کاهش زمان امداد، تسریع واکنشهای هنگام بحران و بهبود تعاملات میان ارگانی و شرایط برنامه ریزی حمل و نقل برای مدیران بحران می شود.