تعیین اثربخشی صدور بیمه‌نامۀ شخص ثالث بر اساس ویژگی‌های راننده در پیشگیری از تصادفات

Abstract

زمینه و هدف: پژوهش‌ تعیین اثربخشی صدور بیمه‌نامۀ شخص ثالث بر اساس ویژگی‌های راننده در پیشگیری از تصادفات، در کشور ایران انجام گرفته است. بررسی‌های علمی انجام‌شده در خصوص تصادفات ترافیکی و علل آن‌ها نشان می‌دهد که عامل انسانی با اختلاف چشمگیری نسبت به دیگر عوامل، بالاترین سهم را در وقوع تصادفات دارد. به‌عبارتی می‌توان انسان و اشتباهات او را مهم‌ترین دلیل وقوع تصادف رانندگی دانست. بر همین اساس، از سال‌ها پیش در بسیاری از کشورها، در سراسر جهان قوانین و مقررات سخت‌گیرانه‌ای در خصوص چگونگی صدور بیمۀ شخص ثالث بر اساس ویژگی‌های راننده برای متقاضیان وضع‌ شده است. هدف کلی این مطالعه، اثربخشی صدور بیمه‌نامۀ شخص ثالث بر اساس ویژگی‌های راننده در پیشگیری از وقوع تصادفات است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی - تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعۀ آماری این پژوهش، کارشناسان و متخصصان راهنمایی و رانندگی و بیمه می‌باشد و برای انتخاب آماری از روش گلولة برفی استفاده گردید. به این منظور، به روش مدل‌سازی رگرسیون خطی تعمیم‌یافته، سه مدل خطی برای کل تصادفات، تخلفات رانندگی پرخطر و تصادفات منجر به فوت ساخته شده است. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که سابقۀ تصادفات راننده، سابقۀ تخلفات رانندگی پرخطر، شغل راننده و قوانین سخت‌گیرانه به‌گونه‌ای که تمدید بیمه‌نامه را با مشکل مواجه می‌کند، متغیرهای مرتبط با صدور بیمه‌نامه بر اساس ویژگی راننده هستند که اثری جدی در کاهش تصادفات دارند. بحث و نتیجه‌گیری: مطالعات ثابت کرده است که تقریباً در تمامی موارد، وضع و اعمال چنین قوانینی تأثیر مثبتی روی کاهش تصادفات داشته است. این مقاله به ارزیابی این ادعا پرداخته است.