تأثیر عوامل دموگرافیک بر رفتار عبور غیرمجاز عابران پیاده در محدودۀ پل عابر پیاده

Abstract

زمینه و هدف: یکی از راهکار‌‌های پیشنهادی به‌منظور بهبود ایمنی عابران پیاده در موقع عبور عرضی از راه‌ها، احداث پل‌های عابر پیاده می‌باشد. در کنار هزینه‌‌های ناشی از احداث پل‌های عابر پیاده همواره این چالش وجود داشته است که آیا عابران پیاده از این روگذر‌‌ها استفاده خواهند کرد یا خیر. هدف از این مطالعه، بررسی رفتار غیرمجاز عابران پیاده در مواجهه با پل‌های عابر پیاده و دستیابی به راهکار‌‌های مفید در جهت ارتقای ایمنی عابران پیاده از طریق بهره‌وری بیشتر از این پل‌ها بوده است. روش: نوع پژوهش، کاربردی و روش آن از نظر گردآوری داده‌‌ها، توصیفی - پیمایشی است. جامعۀ‌ آماری پژوهش، عابران پیاده در دو شهر اصفهان و یزد بوده‌اند. در همین راستا، 392 نفر به‌عنوان نمونۀ‌‌ آماری و به‌صورت تصادفی موردمصاحبه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه‌‌ای پژوهشگرساخته است که با استفاده از نظر خبرگان، تعیین اعتبار شد و پایایی آن به کمک ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 محاسبه شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها از نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس و رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافته‌‌ها: نتایج بررسی تأثیر متغیرهای دموگرافیک بر پنج عامل بررسی‌شدۀ عدم استفاده از پل‌های روگذر عابر پیاده نشان داد که متغیرهای دموگرافیکی مالکیت خودرو، جنسیت، سن، هدف سفر و میزان آشنایی با حوزۀ حمل‌ونقل، هرکدام در یک و یا چند مورد از این عوامل مؤثر بوده‌اند. این تحلیل نشان داد که صرفه‌جوئی در زمان عبور و اشکالات مختلف در پل‌های عابر پیادۀ موجود، مهم‌ترین عوامل عدم استفاده از آن‌ها توسط عابران پیاده بوده‌اند