بررسی حقوقی تخلیة تلفنی مأموران دولتی در قوانین موضوعه

Abstract

زمینه و هدف: یکی از جرائم مهمی ‌که کیفیت ارتکاب آنها باپیشرفت علم به شکل قابل توجهی متنوع و پیچیده شده، جاسوسی و جرائم مرتبط با آن است. یکی از شیوه‌های مورد استفادة دشمن برای جمع‌آوری اطلاعات، روش تخلیة تلفنی است. در این شیوه تخلیه‌کنندگان برای کسب اطلاعات، با زمینه‌چینی‌های مناسب، با دارندگان این اطلاعات ارتباط برقرار کرده و با استفاده از عناوین، اسا‌می ‌و القاب دروغین و دیگر روش‌های فریبنده، ابتدا اعتماد مخاطب را جلب و سپس با به‌کارگیری روش‌هایی از قبیل زیرپاکشی،‌ استنطاق، تهدید و غیره اقدام به کسب اطلاعات طبقه‌بندی شده ‌می‌نمایند. روش‌شناسی: این مقاله از نوع کاربردی- توصیفی و از روش اسنادی برای گرد‌آوری مطالب و مفاهیم مورد نیاز بهره‌گیری شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد؛ برای اینکه این عمل موجب مجازات مأمور تخلیه‌شونده گردد، قانون‌گذار جمع‌بودن شرایطی را لازم دانسته است؛ این شرایط عبارت‌اند از این که مأمور دولتی باید در خصوص نحوة حفظ اطلاعات طبقه‌بندی شده، آموزش لازم را دیده و دارای مسئولیت امور حفاظتی و اطلاعاتی طبقه‌بندی شده نیز باشد؛ اما با توجه به نبودن تعریفی مشخص از جرم و بی‌دقتی در نگارش و تنظیم متن قانون، جرم‌انگاری این موضوع در مادة 506 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی سال 1375 ابهام‌های نظری و اشکال‌های عملی فراوانی را به‌دنبال داشته و به‌دنبال این جرم‌انگاری به دلیل قابل توجه بودن آمار تخلیة تلفنی در سطح نیروهای مسلح و تبعات ناشی از آن، در سال 1382، جرم مزبور با تفاوت ناچیزی به قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح نیز راه پیدا کرد و مادة 28 قانون مزبور به آن اختصاص ‌یافته است.