ارزیابی ویژگی های فردی رانندگان حمل‌ونقل همگانی بر واکنش نسبت به وضعیت روسازی معابر شهری

Abstract

پلیس راهور، مهم‌ترین اقدام را برای کاهش آمار حوادث رانندگی به‌ترتیب اصلاح معابر و ایمنی راه، ارتقای ایمنی خودروها، اعمال قانون شدیدتر و آموزش عمومی می‌داند. از طرفی جسم جاده و روسازی، بخش اصلی تشکیل دهنده جاده هستند. نامناسب بودن مسیرها و خرابی سطح بر الگوی رفتار فردی و نحوه عکس‌العمل رانندگان وسایل نقلیه همگانی، به دلیل عبور مکرر از معابر شهری و سطح روسازی، تاثیر می‌گذارند. تحقیق حاضر از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-پیمایشی است. در این مطالعه دیدگاه 30 نفر از رانندگان تاکسی و اتوبوس با کمک پرسش‌نامه جمع‌آوری شد و نحوه واکنش به خرابی‌های معابر شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که میزان تجربه رانندگی آنها بر اولویت مرمت مسیرهای عبوری وسایل نقلیه عمومی تاثیر دارد. درخصوص رانندگان اتوبوس‌رانی، برای موقعیت‌های تعمیر و نگه‌داری روسازی معابر شهری، بیش از 55 درصد با صبر و انتظار برای مرمت رویه موافق بودند. جمع‌بندی نتایج این مطالعه، توجه دادن مسئولان شهری به مسئله کیفیت رویه مسیرهای مورد استفاده وسایل نقلیه عمومی را مورد تاکید قرار می‌دهد. هم‌چنین نتایج، توجه به آموزش‌های رانندگان وسایل نقلیه همگانی در جهت اصلاح الگوهای رفتاری توسط مدیران مرتبط با همکاری پلیس راهور از ضروریات اصلاح نظم و بهبود مدیریت ترافیک می‌داند.به‌نظر پاسخ‌دهندگان، بیشترین خرابی در محل تقاطع‌ها در رویه معابر شهری مشاهده می‌شود، به‌عبارت دیگر، بیشترین تاثیرگذاری نامطلوب روحی بر رانندگان، خرابی روسازی در محل تقاطع‌ها است.