تعیین غلظت کشنده کلرید جیوه (HgCl2)، کلرید سرب (PbCl2) و کلرید روی (ZnCl2) در کپور نقره‌ای (Hypophthalmichthys molitrix)

Abstract

فلزات سنگین از مهمترین آلودگی­های موجود اکوسیستم­های آبی محسوب می­شوند. امروزه با پیشرفت تکنولوژی این آلودگی­ها افزایش یافته­اند به­همین جهت ارزیابی خطرات آن­ها ضروری می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات حاد سموم کلرید جیوه، کلرید سرب و کلرید روی در ماهی کپور نقره‌ای بوده است. در این بررسی 5 تیمار برای کلریدهای جیوه و سرب و 6 تیمار برای کلرید روی در نظر گرفته شد. میزان متوسط غلظت کشنده LC₅₀ این سموم بر روی بچه ماهیان مورد آزمایش طی 96 ساعت با روش آنالیز آماری پروبیت تعیین گردید. تست­های سمیت در مدت 96 ساعت، 100 درصد تلفات را برای کلرید جیوه در غلظت 1 میلی­گرم بر لیتر، کلرید سرب و کلرید روی در غلظت 60 میلی­گرم بر لیتر را نشان دادند. LC₅₀ 96h برای کلرید جیوه 63/0± 55/0، کلرید سرب 76/0±9/39 و برای کلرید روی 20/0±1/41 می‌باشد. که از ارقام به­دست آمده این نتیجه گرفته شد که کلرید جیوه سمیت بیشتری برای کپور ماهیان نقره‌ای نسبت به کلرید سرب و کلرید روی دارد و می­بایست از ورود فلزات سنگین به‌ویژه کلرید جیوه به محیط­های طبیعی جلوگیری شود.