اثر تغییرات توأم تدریجی شوری و دما بر بافت آبشش و سلول‎های کلراید ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

Abstract

فاکتورهای زیست محیطی از جمله شوری و دما می‎توانند بر فیزیولوژی و کارایی رشد در ماهی‎ها مؤثر باشند، از این‎رو ممکن است بسیاری از اندام‎های داخلی آنها از جمله آبشش دامنه وسیعی از تغییرات مورفولوژی و عملکرد را نشان دهد. بدین منظور بچه ماهیان به مدت 21 روز در گروه‎های دمایی 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد در سه سطح شوری صفر، 5 و 10 ppt نگهداری شدند و تغییرات بافتی آبشش آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه‎برداری در روزهای 7 و 21 انجام شد، نمونه‎ها پس از بیومتری آبشش آنها جدا و در محلول بوئن به مدت 48-24 ساعت فیکس گردید. به منظور بررسی سلول‎های کلراید در بافت آبشش ماهی از رنگ آمیزی پاس– هماتوکسیلین (PAS) استفاده شد. نتایج نشان داد که تعداد و مساحت سلول‎های کلراید با بالا رفتن شوری و دما افزایش یافت و بیشترین تعداد و مساحت سلول‎های کلراید در دمای 30 درجه سانتی‎گراد و شوری ppt10 مشاهده شد. در مجموع می‎توان بیان کرد که تعداد و مساحت سلول‎های کلراید آبشش تحت تأثیر توام دو فاکتور محیطی شوری و دما قرار دارند.