تاثیر سیاست‌های پولی بر ارزش افزوده صنایع تولید فلزات اساسی ایران (رهیافت برنامه‌ریزی ریاضی مثبت)

Abstract

بخش صنعت یکی از بخش‌های مهم و اساسی اقتصاد کشور محسوب شده و به دلیل ارتباط با بخش‌های دیگر نقش مهمی در افزایش تولید و بهره‌وری آن‌ها دارد. از سوی دیگر، سیاست‌های پولی نیز با تحریک طرف تقاضای اقتصاد بر رشد تولید و اشتغال و سطح قیمت‌ها تاثیر بسزایی دارد. از این رو، هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر سیاست‌های پولی بر ارزش افزوده زیربخش صنایع تولید فلزات اساسی با بهره‌گیری از رهیافت برنامه-ریزی ریاضی مثبت طی سال‌های 1396-1369 می‌باشد. برای این منظور ابتدا با بهره‌گیری از رهیافت هم‌جمعی خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی به تخمین الگو در بلندمدت پرداخته شد و در ادامه تعیین سناریو و تحلیل حساسیت توسط رهیافت برنامه‌ریزی ریاضی مثبت صورت گرفت. نتایج برآورد مدل نشان داد سیاست‌های کاهشی و افزایشی متغیرهای پولی (حجم نقدینگی ونرخ سود بانکی) در سناریوهای مختلف بر ارزش افزوده بهینه آن زیربخش تأثیر دارد. همچنین شاخصه مهم این روش محاسبه مقدار بهینه ارزش افزوده هر زیربخش در سال پایه وامکان هدف‌گذاری آن در سناریوهای مختلف است. به‌عنوان مثال در سناریو اول، در صورت کاهش 5، 10 و 20 درصد حجم نقدینگی، ارزش افزوده زیر بخش صنایع تولید فلزات اساسی به میزان 4، 8 و 18 درصد افزایش می‌یابد. علاوه بر این، در این سناریو کاهش متغیر سیاست نرخ سود به همان نسبت موجب افزایش 5، 8 و 16 درصدی در میزان ارزش افزوده صنایع تولیدی فلزات اساسی خواهد شد.