بررسی رابطه متقابل بین کارآفرینی در بخش صنعت، رشد اقتصادی و اشتغال در ایران با استفاده از الگوهای SUR و SVAR

Abstract

مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین کارآفرینی در بخش صنعت، رشد اقتصادی و نرخ اشتغال در اقتصاد ایران، با استفاده از مدل خودرگرسیون برداری، با استفاده از روش رگرسیون به­ظاهر نامرتبط و مدل خود­رگرسیون برداری ساختاری کوتاه‌مدت، می‌پردازد. با توجه به وابستگی اقتصاد ایران به صادرات نفت، در سال­های اخیر، تحریم­ها و نوسانات قیمت نفت، سبب کاهش رشد اقتصادی در ایران شده است. کارآفرینی در صنعت با توجه به جمعیت جوان ایران، می­تواند به افزایش ظرفیت بخش تولیدی منجر شود که به نوبه خود می­تواند بر افزایش صادرات غیرنفتی تأثیر مثبت بگذارد و از وابستگی اقتصاد ایران به درآمد نفت بکاهد. بعد از تخمین مدل با استفاده از داده‌های سالانه از 1338 تا 1395، نتایج نشان می‌دهد که کارآفرینی در بخش صنعت با 6 دوره وقفه اثر مثبت بر رشد اقتصادی و با 5 دوره وقفه اثر مثبت بر نرخ اشتغال در اقتصاد ایران دارد. بنابراین، در صورت ایجاد کسب­و­کارهای جدید برای دوره­های متوالی و تعطیل نشدن آن برای یک دوره حداقل شش ساله، کارآفرینی می­تواند بر اشتغال و رشد اقتصادی اثر مثبت داشته باشد. نرخ اشتغال با دو دوره وقفه اثر مثبت بر کارآفرینی در بخش صنعت و رشد اقتصادی دارد. نتایج برای الگوی خود­رگرسیون برداری ساختاری کوتاه‌مدت بیانگر اثر مثبت رشد اقتصادی بر اشتغال است. بنابراین، افزایش رشد اقتصادی می­تواند اثر مثبت در دوره جاری بر نرخ اشتغال داشته باشد.