مدل‌یابی معادلات ساختاری روابط بین رهبری معنوی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان با نقش میانجی سلامت سازمانی در کارکنان دانشگاه اصفهان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف سنجش روابط علی بین رهبری معنوی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان با نقش میانجی سلامت سازمانی در دانشگاه اصفهان انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداری معاونت‌های (اداری و مالی، فرهنگی و دانشجویی، پژوهشی، آموزشی) دانشگاه اصفهان به تعداد 344 نفر در سال 96-1395 بود. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970)، به تعداد 182 نفر تعیین گردید. روش نمونه‌گیری، تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از سه پرسشنامه رهبری معنوی فرای و همکاران (2005)؛ پرسشنامه سلامت سازمانی مایلز (1969) و پرسشنامه مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارول (1991) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با سلامت سازمانی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و قادر است 52 درصد از واریانس سلامت سازمانی و 16 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین نماید. همچنین یافته‌های پژوهش نشان داد که سلامت سازمانی با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد و 32 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین می‌نماید. علاوه بر این یافته‌های پژوهش نشان داد که رهبری معنوی با میانجی گری سلامت سازمانی به طور غیر مستقیم 17 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی را تبیین می‌نماید.