گفت و گو؛ از جدل فلسفی تا کنش تربیتی

Abstract

گفت‏و گو پدیده دیرپای انسانی‌است که بر پایه ماهیت معرفت‌شناختی خود، انگاره‌های فلسفی و نظریه‌های گوناگونی را به خود اختصاص داده و آنها متناسب با دیدگاه اندیشه‌گران به انسان و جایگاه او در ساخت واقعیت، تحول یافته‌اند. از این رو شناسایی جایگاه گفت‏ وگو در آموزش، نیازمند بررسی نظریه‌های یاد شده و رویکردهای تبیینی آن‌هاست که مقاله حاضر به شیوه تحلیلی بدان می‌پردازد. و در پی آن با شناسایی دیالکتیک به عنوان رویکرد روش‌شناختی سقراط، پایه‌گذار آموزش مبتنی بر گفت‏ وگو، عرصه‌های گوناگون کاربرد آن را در گفت‏ وگوگرایی باختین، تأویل هرمنوتیک گادامر و کنش تفاهمی هابرماس، بررسی می‌کند و در نهایت بر پایه اصول نظری قابل استنتاج از آن‏ ها، الگوی عملی آموزش مبتنی بر گفت وگو در دیدگاه فریره، را ارائه می‌نماید.