رابطه سبک‌های درون‌سازی مذهب و انسجام خانواده در گروهی از دانشجویان متأهل دانشگاه شیراز

Abstract

خانواده به عنوان اولین نهاد اجتماعی نقشی بسیار اساسی در شکل‌دهی شخصیت و ویژگی‌های انسان ایفا می‌کند؛ در این میان، انسجام خانواده از سازه‏ های با اهمیت تلقی می‏ شود. هدف اصلی پژوهش حاضر، پیش‌بینی انسجام خانواده بر اساس سبک‌های درون‌سازی مذهب است. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی است که به روش همبستگی و در پارادایم کمی انجام می‌گیرد. شرکت‏ کنندگان پژوهش، 232 نفر، شامل 137 نفر دانشجوی متأهل مرد و 95 نفر زن از دانشگاه شیراز هستند که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده‌اند. برای سنجش انسجام خانواده، از مقیاس فرایندهای خانواده‌ سامانی، و برای بررسی سبک‌های درون‌سازی مذهب از پرسش‌نامه خودگردانی مذهبی ریان و همکاران استفاده شده و روایی مقیاس‌ها از طریق تحلیل عامل و پایایی آن‏ها به روش آلفای کرونباخ تعیین شده است. نتایج تحقیق، بیانگر روایی و پایایی مطلوب مقیاس‏ هاست. با استفاده از تحلیل رگرسیون همزمان، میزان پیش‌بینی انسجام خانواده توسط هر یک از سبک‌های تنظیمی همانندسازی و درون‌فکنی مذهب مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که سبک تنظیمی همانندسازی، پیش‌بینی‏ کننده مثبت، و سبک تنظیمی درون‌فکنی پیش‌بینی‏ کننده منفی انسجام خانواده است. بنابراین می‏ توان گفت که سبک‌های تنظیمی مذهب از پیش‌بینی‏ کننده‌های انسجام خانواده هستند و احتمالاً با سوق دادن سبک درون‏سازی مذهب به سمت همانندسازی، انسجام خانواده قابل افزایش خواهد بود.