توسعه پایدار، واکاوی نگرش و دیدگاه های کشاورزان گندم کار

Abstract

هدف اصلی پژوهش حاضر، واکاوی نگرش کشاورزان گندم‌کار به توسعه پایدار و عوامل مؤثر بر آن در شهرستان اسلام‌آباد غرب بود. ابزار جمع­آوری داده­ها، پرسش­نامه‌ای بود که روایی و پایایی آن توسط صاحب‌نظران توسعه پایدار مورد تائید قرار گرفت و الفای کرونباخ برای بخش‌های مختلف پرسشنامه بین 65 تا 77 صدم محاسبه گردید. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی از نرم‌افزارهای SPSS₂₀و Lisrel_8.8 استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نگرش­ به توسعه پایدار نشان داد که از میان سه عامل نگرشی، عامل "عاطفی" با ضریب تأثیر 60/0λ= بیش‌ترین میزان واریانس به‌عنوان قوی‌ترین شاخص مرتبط با نگرش پایدار کشاورزان موردمطالعه، شناسایی‌شده است. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره، بیانگر این است که از بین متغیرهای مختلف تنها متغیر سطح زیر کشت، اثر مثبت و سن، اثر منفی در پیش‌بینی نگرش افراد در زمینه‌ پایداری کشاورزی دارد. با افزایش سطح زیر کشت، نگرش افراد، مثبت و با افزایش سن، نگرش آن­ها، منفی می­­شود. با توجه به نتایج بدست آمده؛ جهت بهبود نگرش کشاورزان به توسعه کشاورزی پایدار پیشنهاد‌هایی ارائه گردید.